رفيــــق مــــن، ســـنگ صبور غمهام            به ديــــدنــــم بيـــــا کــه خيلی تنهام

هيشکی نمی فهمه چه حالی دارم             چـــــه دنيــــای رو بـــــه زوالــی دارم

مجــــنونــم و دلــــــــزده از ليلــی ها             خيلـــــی دلـــــم گرفتــه از خيلی ها

نمــــــونده از جــــوونی هام نشـونی            پير شــــــدم، پير تـــــو اي جـــــوونی

تنــــــهای بـــــی سنــــــــگ صبـــــور             خونه ســــــرد و ســــــــوت و کــــــور

تــــــــوی شبــــــات ســـــتاره نيست             مـــونــــــدی و راه چـــــــاره نيســت

اگــــــر کـــــــه هيـچ کـــــــس نيـــومد             ســـــری بــــــه تنــــهاييــــت نــــــزد

امــــــا تـــــــــو کـــــوه درد بـاش              طـــاقــــت بيــــار و مـــــرد بـــاش

اگر بیای همـــــون جـــوری کــه بودی             کـــم میارن حســـودا از حســــودی

صدای ســازم همه جــــا پــــر شـــده             هر کی شنیده از خودش بی خوده

 امـــــا خــــودم پـــــــر شــدم از گـلایه             هیچــــی ازم نمونده جـز یـــه سایه

سایـــه ای که خـــالی از عشــق و امید             همیشه محتاج بـــه نــــور خورشید